رحیبانی حنبلی
رحیبانی حنبلی در شرح بر کتاب (غایة المنتهى فی الجمع بین الإقناع والمنتهى) مرعی بن یوسف مقدسی حنبلی می نویسد: (أو سجد لصنم أو کوکب) کشمس أو قمر؛ کفر؛ لأنه أشرک به سبحانه وتعالى. (ویتجه السجود للحکام والموتى بقصد العبادة کفر) قولا واحدا باتفاق المسلمین (والتحیة) لمخلوق بالسجود له (کبیرة) من الکبائر العظام، والسجود لمخلوق حی أو میت (مع الإطلاق) العاری عن ه لخالق أو مخلاق (أکبر إثما وأعظم جرما إذ السجود لا ی إلا لله وهو اتجاه حسن)[1].
یا سجده بر بت یا ستاره ای مثل خورشید یا ماه کند، کافر می شود برای این که برای خداوند شریک قرار داده است. و مورد توجیه است که سجده بر حاکمان و مردگان به قصد عبادت کفر باشد و این مطلب به اتفاق مسلمانان است و خلافی در آن نیست. و احترام و تحیت برای مخلوقی با سجده کردن
درباره این سایت